Week 5

Week 5 – Aangezichtsverlamming van Bell

Dit was een rare week voor mij! Ik merkte herstel en ook andere complicaties.
Nicole was langs gekomen en had een verrassing voor mij. Ze wou mij meenemen om even tussenuit te zijn, om vervolgens bij haar te komen eten. Ze zou voor mij gaan koken.
Dat deed mij ook overigens goed om even weg te zijn. Aangezien ik nog niet goed zicht had met mijn oog, kon ik ook niet weg met de auto. En het kwam mij dus heel gelegen om even mijn 4 muren te zien.

Na het eten viel de dochter van Nicole op dat mijn oog begon te hangen.
Tja, ik moet eerlijk zijn dat ik dat ook had verwacht. Want inmiddels was het een gewoonte bij mij geworden dat na het eten mijn mondhoek en oog begon te hangen. Maar het viel dus haar dochter op dat mijn oog ineens anders was dan paar uur geleden.
Na het eten zouden we ook een film kijken. En ineens viel Nicole op dat mijn rechteroog kon knipperen en ook dicht kon.
Dit was mij eerder niet opgevallen, maar het was wel een teken van herstel.

Ook kon ik deze week wat meer bewegen met mijn mondhoek. Nog niet gecontroleerd zoals ik dat kon wensen. Maar er was daar ook verbetering in gekomen met herstel.
Ik kon mijn mondhoek omhoog trekken, waardoor een glimlach weer naar voren kon komen op mijn gezicht.

Ook mijn zoon kwam weer paar dagen bij mij. En er was een moment dat mijn zoon vroeg: “ben je boos?”.
“Nee, hoezo?” vroeg ik hem. En toen gaf hij als antwoord dat ik ineens boos keek naar hem.
En ik besefte gelijk dat het mijn wenkbrauw was die naar beneden hing. Eerder kon ik dit helemaal niet bewegen. Dus er zat schot in de zaak!
Mijn uitdrukking hierdoor op mijn gezicht, kwam dus over alsof ik boos keek.
Ik ben gelijk naar de spiegel gelopen en zag inderdaad dat mijn wenkbrauw gezakt was.
Maar ik kon dit verder niet bewegen of ik had er geen invloed op.

MOND, WANG EN MONDHOEK
Ik kon dus mijn mondhoek beetje omhoog trekken, maar nog ongecontroleerd.
Bij moeheid of moe worden ging het zakken. Maar ook tijdens en na het eten zakte het met de mondhoek.
Einde van de week kon ik dit pas gecontroleerd bewegen. Dit merkte ik pas bij het tandenpoetsen.
Mijn wang kon ik ook beetje bij beetje bewegen.
Ook kreeg ik een drukkend gevoel bij mijn rechter jukbeen en wang. Een soort pijn, maar dan een lekkere pijn. Want eerder voelde ik dit dus ook niet. En door een drukkend gevoel op je jukbeen te krijgen, is het fijn om dit te ervaren dat er gevoel kwam. Het was dat Nicole mij erop attendeerde of ik pijn had. Aangezien ik telkens onbewust mijn jukbeen zat te masseren of telkens aan zat tijdens film kijken. Toen besefte ik eigenlijk pas dat ik (onbewust) pijn had, waardoor ik telkens eraan zat.

SMAAK
Smaak begon normaal te worden op mijn tong. Soms kreeg ik nog wel een metaalachtige smaak op dat ene puntje. Maar het ging steeds beter.
Ik kon hierop geen peil trekken. Want ene keer was het er weer met metaal smaak. En ander keer was het weer weg.

OOG EN ZICHT
Zicht was wisselvallig. Maar ging ook de goede kant op. In ieder geval kon ik mijn oog weer laten knipperen en ook sluiten.
Helaas door omstandigheden had ik geen oogdruppels meer. En heb ik de huisarts gebeld, zodat ik dit kon ophalen bij de apotheek.
Maar jammer genoeg zat er nog een feestdag tussen, waardoor ik dus 1 dag zonder oogdruppels zat, omdat de apotheek dicht was. En dat heb ik dus ook gemerkt met complicaties. Want 1 dag zonder druppels, ondervond ik de volgende dag een issue dat mijn oog weer rood was en zicht een waas kreeg.
Het was dus duidelijk dat ik oogdruppels nog zou moeten gebruiken. TV kijken ging beter, maar het ’trok’ wel met mijn zicht. Ik merkte dat ik vaak moest corrigeren met mijn oog. En werd daardoor ook snel moe. Soms kwamen er momenten van een olifant die op mijn hoofd aan het dansen was. Veel hoofdpijnen en rode aderen in het oogwit.

OOR EN GEHOOR
Deze week kreeg ik ook meer pijnscheuten in en rondom mijn oor. Zowel pijnen in mijn oor die uitstraalde naar mijn jukbeen en wang (net alsof je tanden los zitten).
Maar ook naar mijn oog toe, wat een ’trekkende’ gevoel gaf. Zo trok dat ook naar achter mijn oor naar mijn schedel toe waarbij soort zenuwpijn naar boven kwamen.
Rondom mijn oor deed het soms ook zeer.

Tijdens het avondeten zat ik met mijn zoon aan tafel te eten. Tijdens het eten bespreken wij veel met elkaar.
Maar sommige dingen verstond ik gewoon niet wat hij vertelde.
Ik had het eerste instantie niet echt door, tot ik vaak vroeg aan mijn zoon: “wat zei je nou?”.
Tot hij ineens harder begon te praten en hij vroeg of ik doof was?
Toen besefte ik pas dat er ook iets niet in orde was met mijn gehoor en begon ik mij bewust erop te letten.
Ik hoorde minder. Maar hoorde ook een hoge pieptoon. Geluid kon ik ook niet filteren.
En soms kwam er een doffe toon wat ik hoorde. Maar ik kon het gelijkertijd ook niet plaatsen wat dit was.

OVERIGE
Ik had gelijk de KNO gebeld omdat ik niet goed kon hoeren. En ik kon daar pas volgende week weer langs komen om weer een gehoortest en een schedeltest uit te laten voeren. Kortom, de afspraak was gemaakt om volgende week weer te laten onderzoeken wat er aan de hand is.