Week 4

Week 4 – Aangezichtsverlamming van Bell

Week 4 stond in teken van acceptatie. Klinkt gek om dit te zeggen, maar merkte meer bewust wat er gaande was met mijn verlamming van mijn gezicht. Dit kwam omdat deze 4e week namelijk de Mei vakantie was van mijn zoontje en hij bij mij de hele week was. Het is dat bij hem eerder dingen op vielen dan ik door had.
Ik zal hierover meer uitleg geven, want dit was de ideale situatie dat je er bewuster van werd. Omdat er een wisselwerking was van je laten en doen en wat je ervaarde die juist mijn zoon eerder gemerkt had en vragen begon te stellen. Het was dat mijn zoon mij erop attendeerde met de vraag of ik soms pijn had in bepaalde situaties. Ik vond het erg schattig en lief dat hij erop begon te letten, maar toch werd je ineens ook wakker geschud dat je dingen deed waar je niet eens erg in had.

MOND, WANG EN MONDHOEK
Nog steeds hing mijn mondhoek. En nog steeds had ik geen grip om mijn spieren te kunnen bewegen. Ik had ook weer per ongeluk tijdens het eten in mijn lip gebeten, zonder dat ik het voelde. En ja, ik had het open gebeten tijdens het avondeten. Niet echt fijn, maar gelukkig voelde ik het niet.
Tijdens week 4 was ik ook ergens geschrokken toen ik ineens bloed op mijn witte handdoek zag. Ik was mijzelf net aan scheren en had schijnbaar niet door gehad dat ik mijn gezicht open gehaald. Ik voelde dit ook immers niet met pijn of zo aan mijn rechterkant van mijn gezicht. Ook ben ik gewend bij het spuiten van een geurtje erop, dat het kan branden. Maar dat voelde ik zelfs ook niet. Kortom, mijn wang was duidelijk nog verlamd en kon ik het niet voelen dat ik mijzelf had gesneden.

SMAAK
Nog steeds had ik dat rare ‘puntje’ aan de rechterkant van mijn tong die geen smaak kon krijgen. Het plekje was ongeveer midden van de tong, maar dan aan de rechterkant. Telkens als ik daar b.v. iets zoetigs zoals een ijsje eroverheen ging doen, proefde dat gewoon raar. Nog steeds op dat zelfde plekje kreeg ik een metaalsmaak. Maar ik zag ook niks aan mijn tong dat er iets aan de hand was. Wel viel het mijn zoontje op dat wanneer ik mijn tong uit stak, dat mijn tong naar rechts hing. Een soort afwijking die mij eerder ook niet was opgevallen.

OOG EN ZICHT
Ene dag kon ik beter zien. Ander dag had ik weer een wazig zicht. Ik kon daar geen peil op trekken. Het ging dus op een neer.
Nog steeds liep ik dagelijks met een ooglapje op. In de vakantie heb ik ook getracht paar films te kijken met mijn zoontje. Maar tijdens de films werd ik zo moe en begon mijn oog te trekken. Tijdens het kijken viel mij ook op dat soms een wazig zicht was aan de rechterkant.
Op een moment vroeg mijn zoontje ook of ik pijn had aan mijn oog.
“Nee, hoezo?” vroeg ik aan hem. Het was hem namelijk opgevallen dat ik meer met mijn handen aan mijn oog zat. Ik had dit niet door, maar doordat mijn zoontje mij eigenlijk meerdere keren erop attendeerde, besefte ik mij meer dat ik dit dus onbewust deed om met mijn vingers aan mijn ooglid te zitten.
Mijn oog kon wel knipperen, maar ging niet geheel dicht. Oogdruppels gebruik nog steeds.
Zodra ik de deur uitstapte om bijvoorbeeld om boodschappen te halen, droeg ik standaard een zonnebril. Dit om uitdroging van het oog tegen te gaan. Maar ook om fel licht tegen te houden. Wel nog veel hoofdpijnen, vooral bij TV kijken, in de ochtend bij wakker worden.

OOR EN GEHOOR
Ook attendeerde mijn zoontje dat ik meer aan en rondom mijn oren zat. Ook dat had ik niet eens door.
Schijnbaar voelde ik dat ook niet dat daar iets aan de hand was, maar zat ik dus geregeld aan en rondom oor te masseren, zonder dat ik het zelf door had.
Einde van week 4 begon ik ook ineens meer pijnen te krijgen aan en rondom mijn oor.
Pijnscheuten die paar seconden konden duren. Maar ook tijdens slapen kwamen de pijnscheuten meerdere keren naar voren toe dan een week geleden.
Ook heb ik paar keer in mijn slaap op mijn rechterkant op mijn kussen gedraaid. Waarbij ik wakker werd van de pijn.
Harde geluiden deden ook zeer aan mijn gehoor. En hoge tonen deden ook zeer aan mijn gehoor.

OVERIGE
Het was een week waarbij mijn zoon mij meerdere keren attendeerde wat ik deed, zonder dat ik het bewust van was.
Friemelen en masseren van oog en rondom mijn oor. Een wisselwerking gaf dat, waarbij ik ineens begon te accepteren dat er iets gaande was met mijn rechterkant van mijn gezicht. Je besefte ineens dat je onbewust toch eraan zit.

TIP
Let op met scheren! Je kan jezelf open snijden met scheren, terwijl je niks van voelt. Let dus ook op met nieuwe scheermesjes als je verlamd bent in je gezicht.
En aan de andere kant is het ook goed dat iemand je hierop attendeer dat je toch aan je gezicht zit. Zodat je ervan bewust wordt wat je doet. Of bewust wordt dat je lichaam toch iets merkt (geen idee of het onbewuste pijn, onbewuste jeuk of iets anders is).

Het dieet van alleen vlees, kip of vis heb ik stopgezet. Dit n.a.v. Nicole (die ook verpleegkundige is) mij erop had geattendeerd dat het slecht is voor het cholesterol.